Branford Marsalis debiutuje w Blue Note Records

Saksofonista Branford Marsalis, jeden z najwybitniejszych współczesnych artystów jazzowych, zadebiutuje w Blue Note Records 28 marca wraz z premierą albumu „Belonging”. Będzie to interpretacja słynnego albumu Keitha Jarretta o tym samym tytule, nagranego z udziałem Jana Garbarka, Palle Danielssona i Jona Christensena, wydanego w 1974 przez ECM Records.

W nagraniu albumu „Belonging” wzięli udział członkowie kwartetu Branforda Marsalisa: pianista Joey Calderazzo, basista Eric Revis i perkusista Justin Faulkner. Utwór „Spiral Dance” jest już dostępny w serwisach cyfrowych.

Marsalis przyznaje, że w czasie premiery albumu kwartetu Keitha Jarretta w 1974 roku, interesował się inną muzyką. – Byłem uczniem pierwszej klasy liceum i słuchałem R&B – wspomina. – Nie wiedziałem, że „Belonging” w ogóle istnieje.

To się zmieniło, gdy skoncentrował się już na jazzie, choć początkowo znał tylko solowe nagrania fortepianowe Jarretta, aż do momentu, gdy pianista Kenny Kirkland przybliżył mu nagrania European Quartet Jarretta z saksofonistą Janem Garbarkiem, basistą Palle Danielssonem i perkusistą Jonem Christensenem. – Któregoś dnia, już w latach osiemdziesiątych, siedzieliśmy w samolocie, Kenny założył mi słuchawki i puścił „My Song” [album kwartetu Jarretta z 1978 roku – dop. red.]. Kiedy po pięciu minutach próbował zabrać słuchawki z powrotem, odtrąciłem jego rękę, a kiedy dotarliśmy do następnego miasta, wyszedłem i kupiłem wszystkie nagrania tego zespołu.

Podobny niejako moment zaistniał, gdy Marsalis postanowił umieścić utwór „The Windup” z „Belonging” na poprzednim albumie kwartetu, „The Secret Between the Shadow and the Soul” z 2019 roku. – Gdy słuchaliśmy nagrania „The Windup” przed ostateczną jego akceptacją, Eric powiedział, że powinniśmy po prostu nagrać cały program albumu „Belonging”, bo jest tak świetny, że moglibyśmy spróbować zrobić z nim coś wyjątkowego. Wszystkim nam spodobał się ten pomysł, ale potem nadeszła pandemia. Kiedy pandemia się skończyła, nadal czuliśmy, że powinniśmy to zrobić.

Kwartet zastosował wcześniejsze podejście Marsalisa do repertuaru Charlesa Mingusa, Modern Jazz Quartet, Johna Coltrane’a i innych artystów: bez pieczołowitego naśladownictwa oryginałów, ale jednocześnie bez skrajnej dekonstrukcji. – W kompozycji „Belonging” wyraźnie zagrałem to, co Jan zagrał na albumie – podkreśla Marsalis – ale nie planowaliśmy tak po prostu, świadomie składać hołdu. Zawsze słucham nagrań jako całości, nie tylko solowych partii instrumentalnych, a najbardziej – dla mnie – imponujące w „Belonging” jest to, jak wszystkie elementy współgrają.

W przeciwieństwie do zespołu Jarretta, który zebrał się po raz pierwszy podczas nagrywania „Belonging”

i dopiero później stał się jedną z najbardziej wyrazistych artystycznie formacji w jazzie lat 70., kwartet Marsalisa może pochwalić się unikalną wręcz historią. Revis dołączył do zespołu w 1996 roku, Calderazzo w 1999, a Faulkner w 2009 roku. Ich zdolność do muzycznego słuchania się i wzajemnego reagowania, jest wybitna. Równie ważna dla Marsalisa jest swoista mądrość, jaką przyniosły lata wspólnego muzykowania. – Największą korzyścią, jaką mamy, jest 50 lat doświadczeń, których zespół Keitha wtedy jeszcze nie miał, i nasza zdolność wspólnego ich przetwarzania.

Marsalis zauważa, że: – Celem artystycznym tego kwartetu jest bycie bardziej zespołem kameralnym niż typową grupą jazzową. Wszystko, czego oczekuje każdy odbiorca, bez względu na rodzaj muzyki, to wspaniałe linie melodyczne, harmonia i doskonała rytmika – wyjaśnia. – Tak naprawdę nie ma większego znaczenia, dokąd prowadzi nasza muzyczna podróż, bylebyśmy umieli prowadzić swoją narrację i nie pogubili się.

Kwartet będzie koncertował w Ameryce Północnej i Europie w nadchodzących miesiącach. Odwiedź stronę branfordmarsalis.com, aby uzyskać informacje o trasie i bądź na bieżąco z informacjami.