Paul McCartney & Wings: jubileuszowa edycja „Band On The Run”

Nagrodzony Grammy album, który od dziesięcioleci regularnie gości w zestawieniach najlepszych płyt wszech czasów, ukazał się w grudniu 1973 r. To zdecydowanie najbardziej udane wydawnictwo Wings, na którym znalazły się nieśmiertelne klasyki takie jak utwór tytułowy, światowy hit „Jet”, melancholijny „Bluebird”, fantastycznie wypadający na żywo „Let Me Roll It”, złożony z kilku części „Picasso’s Last Words (Drink to Me)” czy będący kulminacją całości „Nineteen Hundred and Eighty Five”. 

Materiał został odświeżony przy pomocy technologii half-speed masteringu, któremu poddano oryginalne taśmy-matki z 1973 r. Nad procesem przeprowadzonym w Abbey Road Studios w Londynie czuwał Miles Showell. Lista utworów pojedynczego wydania pokrywa się z tą, którą znamy z amerykańskiego wydania. Na płycie pojawia się utwór „Helen Wheels”, dodatkowo trafił tam polaroidowy plakat Lindy McCartney.

Wydanie 2LP zawiera zremasterowaną wersję oryginalnego amerykańskiego albumu, a także dodatkowy winyl „Underdubbed” Mixes Edition, czyli nowe, zredukowane względem pierwotnych miksy. Całość została wydana w eleganckim slipcasie i wzbogacona o dwa plakaty Lindy.

Wersja 2CD to również oryginalny amerykański album, dysk z dodatkowymi miksami i dwustronny, rozkładany plakat. Nowe miksy usłyszymy także w wersji cyfrowej.

– To jest „Band On The Run” w wersji, której nigdy wcześniej nie słyszeliście – mówi o „Underdubbed” Mixes Edition McCartney. – Kiedy tworzysz piosenkę, dodajesz do niej kolejne partie instrumentów, np. dodatkowe gitary. To jest coś, co nazywa się „overdub”. Ta wersja jest jej odwrotnością, stąd nazwa „underdubbed”.

„Band on the Run (Underdubbed)” pozwoli po raz pierwszy usłyszeć dziewięć klasycznych utworów bez orkiestrowych partii. Niepublikowane wcześniej surowe miksy zostały przygotowane 14 października 1973 r. w AIR Studios przez Geoffa Emericka, którego wspierał Pete Settenham. Ułożona od nowa lista utworów odzwierciedla to, co znalazło się na oryginalnych analogowych taśmach odkrytych w archiwach MPL.

Album po raz pierwszy w historii dostępny jest w wersji Dolby ATMOS, za przygotowanie której odpowiadają Giles Martin oraz Steve Orchard.

„Band On The Run” zajmuje szczególną pozycję w katalogu niezliczonych klasycznych płyt, które Paul McCartney wydał w ciągu swojej imponującej kariery. Wydawnictwo nie tylko spełniło obietnicę daną przez wcześniejsze płyty „Wild Life” i „Red Rose Speedway”, ale także umocniło status Wings jako czołowych przedstawicieli rock’n’rolla lat 70. Dominując playlisty rozgłośni radiowych, album zawiesił wysoko poprzeczkę nie tylko kolejnym krążkom Paula, ale także całym pokoleniom gwiazd rocka.

50 lat po premierze, „Band On The Run” nadal brzmi niezwykle świeżo, a jubileusz wydania jest idealną okazją, by raz jeszcze uczcić to niesamowite wydawnictwo i jego historię.

Latem 1973 roku Paul miał porcję nowych piosenek przeznaczonych na nowy album. Przeglądając listę międzynarodowych studiów wytwórni EMI, wybrał na miejsce ich nagrania Lagos w Nigerii, zachwycając się pomysłem nagrywania w Afryce. Na kilka dni przed wyjazdem, szeregi Wings opuścili gitarzysta prowadzący Henry McCullough i perkusista Denny Seiwell, pozostawiając zespół w trzyosobowym składzie. Paul, jego żona Linda oraz Denny Laine (a także realizator dźwięku Geoff Emerick) pracowali w stosunkowo prymitywnych warunkach studia w Lagos, szlifując przez dwa miesiące nowe piosenki. Pewnej nocy wracający od przyjaciela Linda i Paul zostali zaatakowani przez nożownika, który uciekł z kasetą, na której znajdowały się nagrane w domu wersje demo piosenek. Na szczęście z racji na to, że Paul niedawno je napisał, zdołał przypomnieć sobie te utwory,

Znany ze swojej (przypominającej suitę podzielonej na trzy części) struktury, utwór tytułowy nie był oczywistym popowym hitem, ale trafił na szczyt zestawienia Billboard Hot 100, napędzając sprzedaż albumu, który stał się numerem 1 w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, a jednocześnie najchętniej kupowanym krążkiem 1974 r. w na Wyspach, w Kanadzie oraz Australii.

Z biegiem czasu status „Band On The Run” tylko się umacniał. Po zdobyciu dwóch nagród Grammy w 1975 r., edycja deluxe albumu w 2012 r. otrzymała kolejną statuetkę, a rok później wprowadzono ją do Grammy Hall Of Fame. Wydawnictwo uchodzi za szczytowe osiągnięcie Wings i do dziś jest uwielbiane przez kolejne pokolenia fanów, którzy odkrywają geniusz McCartneya. Warto wspomnieć, że „Nineteen Hundred and Eighty Five” czekało na swoją koncertową premierę aż do 2010 r., ale od tamtej pory regularnie pojawia się w programach występów Paula.

Artysta wykonywał utwory z „Band On The Run” i innych pozycji ze swojego niezrównanego katalogu w ramach trasy koncertowej „Got Back”. Artysta rozpoczął tournée w lutym 2022 r., grając 16 ogromnych koncertów w USA, by w czerwcu tego samego roku na festiwalu Glastonbury zagrać coś, co „Times” określił mianem najlepszego koncertu w historii. Gościem specjalnym McCartneya był wówczas Dave Grohl, który wsparł artystę w specjalnej wersji tytułowego „Band On The Run”.

W trakcie kolejnego etapu tournée Paul wrócił do Australii, w której występuje na żywo pierwszy raz od sześciu lat. Artysta wystąpił także m.in. w Belo Horizonte, São Paulo i Rio De Janeiro.

„Band On The Run” dostępne również w wersji Dolby ATMOS.