Na debiutanckim albumie Magdaleny Hoffmann dla Deutsche Grammophon noc zapada na różne sposoby. „Nightscapes”, którego premiera odbyła się 11 lutego 2022 roku, pokazuje, jak niemiecka harfistka zanurza się głęboko w intymny, magiczny świat muzyki inspirowanej nocą ale zgłębia także elementy taneczne w muzyce.
Lista repertuarowa albumu obejmuje między innymi pełną surowego piękna „Suitę na harfę op. 83” Brittena i nacechowany sennym liryzmem „Sogno” Pizzettiego oraz pełen ludowych barw „La danse du moujik” Tourniera. Na albumie znajdują się zarówno oryginalne utwory na harfę solo, jak i kompozycje fortepianowe, w transkrypcjach dokonanych przez Magdalenę Hoffmann.
Wybrane przez artystkę kompozycje przedstawiają wiele inspirowanych nocą pejzaży, od tych, które widzimy, po te, które czujemy tylko intuicyjnie. – Nocą wszystko staje się bardziej intymne, głębiej odczuwalne, bardziej wielowarstwowe – zauważa Hoffmann. – Ciemność zachęca do spojrzenia w głąb siebie, podczas gdy dusza rozpościera skrzydła – podobnie jak wyobraźnia. Czy to we śnie, czy podczas bezsennych nocy, ograniczenia nakładane na nasze umysły przez jasność dnia zaczynają się topić.
„Nightscapes” otwiera wysublimowane „Notturno Ges-dur” Respighiego, jedno z jego „Sei pezzi per pianoforte”. W programie znalazły się także dwa „Nokturny” na fortepian wynalazcy gatunku, Johna Fielda, oraz „Notturno” Clary Schumann, niepokojący i pełen pasji wyraz tęsknoty. Pięcioczęściowa „Suita na harfę” Brittena (1969) – „tour de force” techniki gry na harfie – zbudowana jest wokół nieziemskiego, centralnego Nocturne – podobnie jak Fantaisie Damase’a, na motywach z „Opowieści Hoffmanna”, przywołująca słynną „Barkarolę”. Płytę zamyka „Nokturn fis-moll” Fryderyka Chopina z op. 48, niemal idealne źródło ukojenia dla niespokojnej duszy cierpiącego na bezsenność.
– Mój instrument tworzy szczególną przestrzeń dla tej nocnej intymności, ale także dla fantastyki i magii – mówi artystka. Uzupełnieniem, ale także swoistym kontrastem jest na tym albumie wybór tańców. Taneczna forma ekspresji bardzo dobrze pasuje do harfy, także jeśli weźmiemy pod uwagę fizyczność związaną z grą na tym instrumencie: nowoczesna harfa koncertowa waży około 40 kilogramów i konfrontuje wykonawcę z 47 strunami i siedmioma pedałami, stopy w czasie gry wykonują więc własne, niezależne niejako kroki taneczne. W „Nightscapes” Hoffmann i jej instrument tańczą w rytm trzech walców Chopina oraz dwóch oryginalnych utworów na harfę: „La danse du moujik” Tourniera i magicznego „Danse des lutins” Henriette Renié, znakomitej francuskiej harfistki.
Urodzona w Bazylei, Magdalena Hoffmann pierwsze lekcje gry na harfie otrzymała w wieku sześciu lat. Studiowała w Düsseldorfie i Królewskiej Akademii Muzycznej, zanim uzyskała tytuł magistra w Hochschule für Musik w Monachium. W 2014 roku została pierwszą harfistką
Tiroler Symphonieorchester Innsbruck, a rok później zaczęła prowadzić klasę harfy w Tiroler Landeskonservatorium. Swój talent wykonawczy potwierdziła zdobywając dwie nagrody specjalne na Konkursie Muzycznym ARD w Monachium w 2016 roku, a dwa lata później wróciła do stolicy Bawarii, by zostać pierwszą harfistką Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks. Oprócz swojej pracy jako solistka, kameralistka i muzyk orkiestrowy, Magdalena Hoffmann jest ambasadorką kultury CASA HOGAR, charytatywnej inicjatywy oferującej edukację i dom dla młodych dziewcząt w niespokojnym regionie Chocó w Kolumbii.
