02/16/22

Harfistka Magdalena Hoffmann w intymnym, magicznym świecie muzyki inspirowanej nocą


Na debiutanckim albumie Magdaleny Hoffmann dla Deutsche Grammophon noc zapada na różne sposoby. „Nightscapes”, którego premiera odbyła się 11 lutego 2022 roku, pokazuje, jak niemiecka harfistka zanurza się głęboko w intymny, magiczny świat muzyki inspirowanej nocą ale zgłębia także elementy taneczne w muzyce.

Lista repertuarowa albumu obejmuje między innymi pełną surowego piękna „Suitę na harfę op. 83” Brittena i nacechowany sennym liryzmem „Sogno” Pizzettiego oraz pełen ludowych barw „La danse du moujik” Tourniera. Na albumie znajdują się zarówno oryginalne utwory na harfę solo, jak i kompozycje fortepianowe, w transkrypcjach dokonanych przez Magdalenę Hoffmann.

Wybrane przez artystkę kompozycje przedstawiają wiele inspirowanych nocą pejzaży, od tych, które widzimy, po te, które czujemy tylko intuicyjnie. – Nocą wszystko staje się bardziej intymne, głębiej odczuwalne, bardziej wielowarstwowe – zauważa Hoffmann. – Ciemność zachęca do spojrzenia w głąb siebie, podczas gdy dusza rozpościera skrzydła – podobnie jak wyobraźnia. Czy to we śnie, czy podczas bezsennych nocy, ograniczenia nakładane na nasze umysły przez jasność dnia zaczynają się topić.

„Nightscapes” otwiera wysublimowane „Notturno Ges-dur” Respighiego, jedno z jego „Sei pezzi per pianoforte”. W programie znalazły się także dwa „Nokturny” na fortepian wynalazcy gatunku, Johna Fielda, oraz „Notturno” Clary Schumann, niepokojący i pełen pasji wyraz tęsknoty. Pięcioczęściowa „Suita na harfę” Brittena (1969) – „tour de force” techniki gry na harfie – zbudowana jest wokół nieziemskiego, centralnego Nocturne – podobnie jak Fantaisie Damase’a, na motywach z „Opowieści Hoffmanna”, przywołująca słynną „Barkarolę”. Płytę zamyka „Nokturn fis-moll” Fryderyka Chopina z op. 48, niemal idealne źródło ukojenia dla niespokojnej duszy cierpiącego na bezsenność.

– Mój instrument tworzy szczególną przestrzeń dla tej nocnej intymności, ale także dla fantastyki i magii – mówi artystka. Uzupełnieniem, ale także swoistym kontrastem jest na tym albumie wybór tańców. Taneczna forma ekspresji bardzo dobrze pasuje do harfy, także jeśli weźmiemy pod uwagę fizyczność związaną z grą na tym instrumencie: nowoczesna harfa koncertowa waży około 40 kilogramów i konfrontuje wykonawcę z 47 strunami i siedmioma pedałami, stopy w czasie gry wykonują więc własne, niezależne niejako kroki taneczne. W „Nightscapes” Hoffmann i jej instrument tańczą w rytm trzech walców Chopina oraz dwóch oryginalnych utworów na harfę: „La danse du moujik” Tourniera i magicznego „Danse des lutins” Henriette Renié, znakomitej francuskiej harfistki.

Urodzona w Bazylei, Magdalena Hoffmann pierwsze lekcje gry na harfie otrzymała w wieku sześciu lat. Studiowała w Düsseldorfie i Królewskiej Akademii Muzycznej, zanim uzyskała tytuł magistra w Hochschule für Musik w Monachium. W 2014 roku została pierwszą harfistką

Tiroler Symphonieorchester Innsbruck, a rok później zaczęła prowadzić klasę harfy w Tiroler Landeskonservatorium. Swój talent wykonawczy potwierdziła zdobywając dwie nagrody specjalne na Konkursie Muzycznym ARD w Monachium w 2016 roku, a dwa lata później wróciła do stolicy Bawarii, by zostać pierwszą harfistką Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks. Oprócz swojej pracy jako solistka, kameralistka i muzyk orkiestrowy, Magdalena Hoffmann jest ambasadorką kultury CASA HOGAR, charytatywnej inicjatywy oferującej edukację i dom dla młodych dziewcząt w niespokojnym regionie Chocó w Kolumbii.