To nie była promocja na Black Friday. Steven Wilson sprzedał płytę o równowartości 50 tys. złotych

„ULTRA DELUXE MUSIC PRODUCT ON OBSOLETE MEDIA” to zarazem symbol absurdalnego konsumeryzmu, ale też wyjątkowy prezent dla najbardziej zagorzałego fana Stevena Wilsona.

Akcja jest jednorazowa i nie zostanie powtórzona. Inicjatywa doskonale łączy się z całym procesem kreatywnym tworzenia szóstego albumu solowego przez Stevena. Produkt dla najbardziej aspirujących udowadnia, że pomiędzy artystą a fanem istnieje stała rozmowa. Wyjątkowa edycja „THE FUTURE BITES” to nie masowo wysłany e-mail, ale coś, co jest najbliższe ożywionej i pogłębionej dyskusji z artystą podczas kolacji jeden na jeden.

– jednostronny singiel 7’’ z niewydanym nigdzie indziej utworem „THE TASTEMAKER”
– jeden egzemplarz wydawnictwa
– torba na laptop użyta w teledysku „EMINENT SLEAZE”
– test pressing „THE FUTURE BITES”
– test pressing „EMINENT SLEAZE” z b-side’ami „EYEWITNESS” / „IN FLORAL GREEN”
– test pressing „12 THINGS I FORGOT” z b-side’ami „MOVE LIKE FEVER” / „KING GHOST (TANGERINE DREAM REMIX)”
– CDR z niewydanym nagraniem z soundchecku z 2016 z coverem, który był grany na żywo tylko na próbie
– certyfikat i medal potwierdzający nominację do Grammy dla Stevena Wilsona za „Grace For Drowning” w kategorii Najlepszy miks surround sound
– drukowane materiały użyte w klipie do „EMINENT SLEAZE”
– 6 laminowanych pasów Access All Areas z tras koncertowych, które odbyły się w latach 2011-18
– polaroidy z sesji zdjęciowej do okładki „THE FUTURE BITES”
– oryginalny rysunek Hajo Mueller Stevena Wilsona
– ręcznie napisane teksty do utworów wydanych w latach 1996-2020: „Count of Unease”, „Follower”, „Eminent Sleaze”, „Salvaging”, „Veneno Para Las Hadas”, „Personal Shopper”, „The Raven that Refused to Sing”, „Dark Matter”

Z okazji Black Friday w sieci pojawiła się również specjalna wersja klipu „PERSONAL SHOPPER”. Jak mówi sam Wilson: – Utwór jest gdzieś pomiędzy byciem listem miłosnym do zakupów (które uwielbiam!) oraz niezręcznością, jaką odczuwam z powodu podstępną naturą współczesnego konsumpcjonizmu. Klip Lucretii z dużą dawką czarnego humoru idealnie oddaje ten dylemat.

Reżyserka teledysku dodaje: – Utwór jest społeczną krytyką konsumeryzmu oraz tego, jak wypełniamy nasze życia zbędnymi towarami, by czuć się kimś ważnym, kochanym, lepszym. Prawda jest taka, że smutek nie odejdzie wraz z kolejną parą modnych butów. Możemy pozbyć się złych emocji jedynie, gdy zajmiemy się tym, co tkwi w nas samych. Jeśli tego nie zrobimy… Cóż, zostaniemy wtedy z mnóstwem przedmiotów dookoła, ale w środku wciąż będzie pustka. Miałam szczęście, że utwór trwa 6 minut, bo dzięki temu mogłam rozwinąć ciekawą narrację. Moim zamysłem było stworzenie fikcyjnego świata, w którym ludzie kupują towary, ale zapłatą są nie tylko pieniądze, ale też części ciała. To nawiązanie do tego, że im bardziej szukamy odpowiedzi na zewnątrz, tym mocniej znikamy w środku.